รู้ตัวก็นอนบนเตียงคนเดียวอยู่ในห้อง
ห่างตรงที่ว่าในใจมันรู้สึกว่างข้างใน
ไม่รู้มันเป็นบ้าอะไร
ฉันยังจำได้บางเรื่องเพิ่งเกิดไม่เนิ่นนาน
เรายังเดินห้างกันไปถือกระเป๋าผ้าหนึ่งใบ
เธอยังทำหน้าสดใส
ถ้าทุกอย่างเป็นความผิดฉัน
ฉันจะขอรับความผิดนั้น
ฉันทำอะไรให้เธอผิดหวังยังไงบ้าง
อยากให้เธอช่วยตอบแต่ไม่กล้า
จำวันเกิดของเธอผิดวัน
ด้วยพ่อแม่ของเธอกีดกัน
จดหมายรักที่เธอฉีกมัน
อย่างน้อยจะไปก็บอกอะไรบ้าง
อย่าทำเหมือนใจของฉันมันไร้ค่า
เลยได้โปรด
เรื่องก็เป็นปีกี่เดือนกับวันเวลาวินาที
(ช่วยเตือนความจำให้ฉันที)
บอกกันมาให้ฉันได้เข้าใจบ้าง
(และถ้าเธอไม่ว่า)
ยังติดกับความทรงจำที่เธอเจ็บ
เพลงขึ้นใจที่เราเก็บ
คำสัญญาที่เคยบอก (คำที่ฉันที่นั้นทำให้เธอรอ)
ในทุกวันที่ 27 (สัมผัสนั้นที่เธอกอด)
ช่างธรรมดาและวิเศษ (กว่าใครที่ได้พบมาก่อน)
แต่กาลเวลาไม่หวนกลับให้ฉันฉุดรั้ง
เสียงน้ำตาที่กระดาษ
เสียงหัวใจที่เธอฝาก
ฉันมันโคตรไม่ดีอย่างงี้อย่างงั้น
แต่รู้ตัวอีกทีเธอก็ไป
ถ้าทุกอย่างเป็นความผิดฉัน
ฉันจะขอรับความผิดนั้น
ฉันทำอะไรให้เธอผิดหวังยังไงบ้าง
อยากให้เธอช่วยตอบแต่ไม่กล้า
จำวันเกิดของเธอผิดวัน
ด้วยพ่อแม่ของเธอกีดกัน
จดหมายรักที่เธอฉีกมัน
อย่างน้อยจะไปก็บอกอะไรบ้าง
อย่าทำเหมือนใจของฉันมันไร้ค่า
เลยได้โปรด